υπεραραιούμαι

-όομαι, Α

μτφ. γίνομαι πάρα πολύ σπάνιος, πιο σπάνιος από ό,τι συνήθως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἀραιοῦμαι «γίνομαι αραιός»].